Avrupa, Amerika, Japonya ve Çin’de gıda olarak kullanılan mantar yetiştiriciliği endüstri halini almış olup ekonomik öneme sahiptir. Çin’de mantar yetiştiriciliği 600 yıl öncesine dayanır. Avrupa’da ise 1650’lili yıllarda kültür mantarı yetiştirilmeye başlanmıştır. Güvenilir yerlerden alındığı sürece kültür mantarının yenmesinde hiçbir sakınca yoktur. Ancak kültür mantarlarının tadı doğal mantarlar kadar lezzetli değildir. Yenebilir mantar türleri son derece farklı tatlara ve görüntülere sahiptir.
TÜRLER VE YETİŞTİĞİ BÖLGELER
Ayı mantarı denilen mantar türü yüksek fiyatlara satılan bir türdür. Orta Avrupa’da kurutularak toz haline getirilir, çorbalara lezzet katması için konulur. Ayı mantarının çoğu zehirli değildir. Hoşa gitmeyen acımsı bir tadı vardır.
Domalanlar adıyla bilinen mantarlar dünyanın birçok yerinde bulunur. Fakat yenen ve kıymetli olan türleri güney Fransa, kuzey İtalya ve Akdeniz kıyılarında yayılış gösterir. Yurdumuzda ise doğu, güneydoğu ve iç Anadolu’da türlerine rastlanmaktadır. En çok aranılan türleri “tuber melanosporum” türünün kilosu yaklaşık 500 dolara satılır. Lezzet açısından en zengin mantarlardan biridir.
Marchella cinsi kuzugöbeği mantarlarının tamamı yenebilir ve lezzetlidir. Ortaya çıkış mevsimi bahar aylarıdır ve 1 ay kadar kısa bir süre yüzeyde kalır.
Gyromitra cinsi yalancı kuzugöbeği mantarlarının bazıları yenir, bazıları zehirlidir. Bunları zehri monometilhidrazin (MMH) denen bir maddedir. Uzay endüstrisinde büyük miktarlarda MMH kullanılır. Bunlar roketler için fırlatıcı etkiye sahip olan maddeler olup sektörde çalışan işçilerin zehirlenmesine de sebep olmaktadır.
