Her anne ve baba çocuklarının zekasının diğer çocuklardan üstün olduğunu düşünür . Hatta okul dönemi geldiği zaman derslerinde başarılı olan çocukların anne ve babaları çocuklarının zekasını diğer çocuklara oranla daha iyi kullanabildiklerini düşünürler . Oysa bu ebeveynlerin tamamen unuttukları bilimsel olarak da kanıtlanmış müthiş bir gerçek söz konusu ki asla yadsınamaz . İnsanoğlu kendi zekasının sadece ama sadece üçte birini kullanılabilir . Çocuklarda zeka gelişimi işte bu nedenle tamamen ebeveynin yaklaşımı ile doğru orantılıdır . ÖZ GÜVEN EKSİKLİĞİ Ta çocuk doğduğu zaman başlıyor aslında zeka gelişimi serüveni , ilk hareketler , gülüş , duruş , davranış , ve sonra ayakta duruş , oyun oynamayı öğrenme gibi bir çok etken ve bunların desteklenmesini sağlayan anne ya da baba . Bir çocuğa ‘ oraya girme öcü var ‘ denirse o çocuk hayatı boyunca yanında ebeveyni olmadan her kapıdan girmeyi korkarak ve çekinerek red edecektir , asıl olan o çocuğu o kapıya cesaretlendirmek ve merakını gidermesini sağlamaktır veya girilip girilmemesi gerektiğini uygun bir davranış şekliyle anlatmaktır . Sonrası çorap söküğü gibidir . Bunun kısa ve öz anlatımı çocuklarda zeka gelişimi öz güvenini kazanmasıyla başlar . Aslında hiç bir çocuk tembel veya geri zekalı değildir . Sadece bazıları öz güveni yüksek olduğu için daha girişken ve atılgandır , bazıları ise ‘ acaba dayak yer miyim , acaba bana bağırırlar mı ‘ diyerek geri duranlardır . İşi stresli olan ebeveynler , sürekli çocuk bakmak zorunda olanlar , aile bağları zayıf olan anne babalar , birbirleriyle sürekli bağırışma ve tartışma halinde olan aile bireyleri çocuklarda zeka gelişimi ve ruh sağlığını önemli ölçüde olumsuz etkileyen etkenlerdir . İşte tam da bu sebepten ebeveynler önce kendi ruh sağlığını kontrol altında tutmasının bilecek sonra çocuğunun zekasını sorgulayacak .
